کاربرد آبکاری پلاستیک:
به منظور تولید قطعات با اشکال هندسی پیچیده، پلاستیک از جمله مواد مناسب است. آزادی در طراحی قطعه، سهولت در تولید، وزن کمتر قطعه وهمچنین قیمت اقتصادی از جمله عوامل تاثیرگذار در جایگزینی فلزات توسط پلاستیک است.
امروزه با کمک صنعت آبکاری پلاستیک و ایجاد یک لایه فلزی به رنگ‌های متفاوت بر روی قطعه، دامنه استفاده از قطعات پلاستیکی به نحو چشمگیری افزایش پیدا کرده است.
بايد توجه داشت که بسياري از پلاستيک‌ها قابليت آبکاري دارند اما در عين حال آبکاری برای آن دسته از پلاستيک‌ها استفاده می‌شود که بعد از آبکاري چسبندگي مناسبي بين پوشش و قطعه پلاستيکي ایجاد می‌شود.
در بین انواع پلاستیک‌ها ABS با خواصی چون قالب‌پذیری و انعطاف‌پذیری خوب، هزينه پائين تولید،چسبندگي بالا، کيفيت ظاهري خوب، پايداري ابعادي و توليد آسان بهترين نوع پلاستيک براي آبکاري مي‌باشد.
روشهای پوشش دهی پلاستیک‌ها:
۱-آینه کاری :
ابتدا قطعه را زبر کرده (در سطوح آن خلل و فرج ریز ایجاد کرده ) متعاقبا با کلرید قلع دو ظرفیتی آن را حساس کرده و سپس با استفاده از پاشیدن دو محلول شیمیایی به طور هم زمان بر روی قطعه و در اثر مخلوط شدن دو محلول، فلز نقره احیا شده و در سطوح قطعه به صورت یک فیلم درخشنده خواهد نشست.
۲-استفاده از لاکهای هدایت کننده:
استفاده از لاکهای هدایت کننده که از مخلوط رزین های آلکید و اپوکسی با ذرات میکرونی گرافیت یا نقره یا پودر فلزی تهیه می‌شوند، علیرغم گران بودن این لاک‌ها کاربرد این روش بیشتر بر روی قطعاتی است که به لحاظ شیمیایی قابلیت آبکاری را ندارند.
3-پوشش گذاری تحت خلا :
پوشش گذاری تحت خلا نیز که با فرایندهای مختلفی صورت می‌گیرد، از روشهای متداول و رایج جهت پوششدهی غیر هادیها به ویژه پلاستیک‌ها می‌باشد.با استفاده از این روش، پوشش‌هایی با ضخامت یک نانومتر تا یک میکرون قابل حصول می‌باشد. به لحاظ نازکی پوشش داده شده با این روش در مقایسه با آبکاری قطعه به روش الکتروپلیتینگ استفاده از لاکهای شیمیایی قبل و بعد از پوشش دهی به منظور دستیابی به یک سطح با کیفیت بالا و محافظت‌شده ضروری می‌باشد.
۴- الکتروپلیتینگ:
این روش متداول‌ترین روش آبکاری پلاستیک‌هاست و دارای مراحل مختلف پوشش دهی الکترولس و الکترولیتی است.
