آبکاری کروم

کاربرد آبکاری کروم:

برخی از فلزات را برای براق تر شدن با لایه ی نازکی از کروم می‌پوشانند. این لایه، از خورده شدن و زنگ زدن فلز نیز جلوگیری می‌کند.

کروم فلزی است سخت، شکننده و به رنگ سفید–نقره ای. این فلز در سال 1798 میلادی کشف شد. کروم زنگ نمی‌زند. در مقابل گرما مقاوم است. و از استحکام بالایی برخوردار است. به همین جهت، از این فلز برای آبکاری سایر فلزات و نیز تهیه ی آلیاژ استفاده می‌شود.

آبکاری الکتریکی با کروم:

در آبکاری الکتریکی با کروم، یون‌های محلول کروم را به صورت لایه ای نازک بر روی جسمی که از فلز دیگری ساخته شده است، رسوب می‌دهند. جسم مورد نظر را که می‌خواهند آب کروم بدهند، به «کاتد» یا قطب منفی باتری وصل می‌کنند و فلز کروم را به «آند» یا قطب مثبت متصل می‌کنند. سپس آن‌ها را در محلول الکترولیت که معمولا حاوی اسید کرومیک و اسید سولفوریک است قرار می‌دهند. به دین ترتیب فلز کروم در آند خورده شده، حل می شود و به صورت لایه ی نازکی از فلز در کاتد ته نشین می شود که اصطلاحا آن را «آب فلز» می گویند.

بسیاری از وسایل خانگی و همچنین قسمت‌های براق و درخشان اتومبیل، با لایه‌ای از کروم پوشانده شده‌اند. ابزارها و وسایل الکتریکی، چرخ‌دنده‌ها،‌ ماشین‌های بسته‌بندی و صدها وسیله‌ی مختلف دیگر، برای براق شدن، زیبایی، استحکام و جلوگیری از زنگ زدن به همین روش آبکاری می‌شوند.

عنصر کروم:

کروم یکی از عناصر جدول تناوبی است که دارای نشان Cr و عدد اتمی ۲۴ می‌باشد. کروم یا کرومیوم فلزی سخت، براق و به رنگ خاکستری فلزی با جلاپذیری بالا و نقطه جوش بالا و مقاومت قابل توجه در برابر زنگ‌زدگی و تیرگی است. اکسید کرومیوم در امپراتوری چین برای روکش سلاح‌های فلزی استفاده می‌شد. تقریباً تمام کروم دنیا از سنگ معدنی کرومیت به دست می‌آید. ارزش این فلز بیشتر به دلیل مقاومت بسیار آن در برابر زنگ‌زدگی و فرسایش است به ویژه وقتی کشف شد که افزودن کروم به فولاد تاثیر قابل توجهی در جلوگیری از فرسایش و تیرگی فولاد دارد. امروزه حدود ۸۵ درصد مصرف کروم دنیا برای ساخت فولاد ضدزنگ (که حداقل ۱۰.۵ درصد حجم آن را کروم تشکیل می‌دهد) و همچنین آبکاری با کروم است.